متاسفانه تاکنون درمان موثری برای پدوفیلی یافت نشده است. در شیوه‌های درمانی اتخاذ شده تمام تلاش درمانگر معطوف به جلوگیری از انجام فعل آزار جنسی کودک توسط بیمار مبتلا به پدوفیلی می‌شود.
نکته ای که برای اکثر روانشناسان مهم است این است که آیا افراد دارای بیماری پدوفیلیا از خود پرسیدند که من پدوفیلی هستم؟
هورمون های آزاد کننده ی گاندوتراپین یک روش هورمون درمانی موثر است زیرا عوارض جانبی کمتری داشته و در بین درمان های محدودسازی تستوسترون دیگر تاثیر بهتری دارند.
هموفیلی یا خون‌تراوی دسته‌ای از بیماری‌های ارثی است که در آن، توان بدن برای ایجاد لخته و انعقاد خون برای جلوگیری از خونریزی در صورت پاره شدن رگ مختل شده است.
مصاحبه با متقاضیان چنین موقعیت‌هایی، تست‌های روان‌شناختی، بازدید از منزل از محل سکونت متقاضیان، بررسی سوابق کیفری برای محکومیت‌های قبلی، و معرفی نامه‌ها همگی در تلاش برای شناسایی متقاضیانی که تمایل به پدوفیلیا دارند، استفاده شدند.
پدوفیلی (میل جنسی به کودکان) چیست + روش‌های جلوگیری از کودک آزاری
با آموزش فرد پدوفیل، این تفکر اشتباه در او را اصلاح می‌کنند. همچنین در آموزش همدلی، وضعیت روحی و روانی قربانی و دردی را که آنها متحمل می‌شوند، به مجرم نشان می‌دهند. درمانگران سعی می‌کنند حس همدلی او را برانگیزند تا او متوجه صدمه‌ای شود که به قربانی خود وارد کرده است.
این داروها می توانند برای نشان دادن نتیجه به حدود ده ماه زمان نیاز داشته باشند و احتمال بروز عوارض جانبی منفی را با خود دارند. همچنین گاه تهیه ی این داروها هزینه ی زیادی خواهد داشت.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
چراکه از طرفی ارتباط یک زن با پسر بچه‌ها را فاقد آسیب ارزیابی کرده‌اند و در نتیجه این نوع رابطه را کمتر جدی می‌گیرند.
بیماران پدوفیلی برای ارتباط جنسی با کودکان در واکنش به اضطراب اجتماعی، اعتماد به نفس کم یا دیگر خصوصیات شخصیتی که باعث رابطه ی جنسی نامناسب با بزرگسالان می شوند بررسی خواهند شد.
شرطی‌سازی آزارنده، اصلاح تحریف شناختی، همدردی با قربانی (نمایش فیلم‌هایی از عواقب رفتار نامناسب با قربانیان)، آموزش جسارت (از جمله آموزش‌های مهارت‌های اجتماعی، مدیریت زمان و ساختاری)، پیشگیری از عود اختلال پدوفیلی (شناسایی محرک‌هایی سایت پدوفیلی که موجب این رفتار و قرار گرفتن در موقعیت‌های پرخطر می‌شود و اینکه چگونه می‌توان در این محرک‌ها اختلال ایجاد کرد)، سیستم‌های نظارتی (توجه خانواده به فرد مبتلا و نظارت رفتار او) و البته مراقبت در تمام عمر.
این اختلال با تغییراتی در شخص همراه است. اختلالات پارافیلیک، امیال، تخیلات یا رفتارهای شدید و مکرر دارای نشانه هایی هستند از جمله:
علاوه بر این، به کودکانتان مهارت‌های لازم را در رابطه با ارسال تصویر به غریبه‌ها و… را بیاموزید. در نهایت هر چند وقت یکبار از کودکانتان در رابطه با دوستان مجازی آنها سوال کنید. بهتر است از ابزارهای کنترل کودک در فضای آنلاین نیز استفاده کنید.